Мундариҷа
Дар қофия Он вақте рух медиҳад, ки фонемаҳое, ки бо онҳо ду ва ё зиёда байтҳо ба охир мерасанд, бо садоноки охирин таъкидшаванда рост меоянд, яъне садоҳои ҳам садонокҳо ва ҳамсадоҳо такрор мешаванд. Барои намуна: ACсо/ пасо, срафт/ фаромӯш кунедрафт.
Намуди дигари қофия қофияҳои ассонансист, ки дар онҳо танҳо садонокҳо бо ҳам мувофиқат мекунанд.
Инчунин нигаред:
- Калимаҳое, ки қофия
- Намудҳои қофия
Намунаҳои қофияҳои ҳамсадо
Феликс Мария Саманиего:
Ба як асали бойба
ду ҳазор пашша омадeron
ки барои дандони ширин мурдаастeron
пойҳо дар ба.
Гарсиласо де ла Вега:
Аммо толеъ, бадии ман надорамарта,
ин маро ғамгин мекунад ва аз як кор ба кори дигар llҲавво;
аллакай аз кишвар, аллакай аз хубиҳо ман apарта;
ва сабри маро бо ҳазор роҳ pruэба;
ва он чизе, ки ман бештар ҳис мекунам, варта
куҷо қаламам дар ситоиши ту муҲавво,
нигоҳубинро ба ҷои худ гузоштансол,
маро мегирад ва маро аз худ дур мекунадсол.
Феликс Мария Саманиего:
Боз як пашша дар торт
некиҳои худро ба хок супурдина.
Ҳамин тариқ, дар ҳоле ки он имтиҳон мекунадина,
дили одамононҳое
онҳо дар зиндонҳо ҳалок мешавандонҳое
аз ноиби ки домина.
Лопе де Вега:
Парранда дар энрам суруд хонедада
анбўі ба муҳаббати худ, ки аз ҷониби сабз вайэло
Шикорчӣ инро надидаастэло
ба ӯ гӯш медиҳад, бозуи буллестаада.
Гарсиласо де ла Вега:
То он даме, ки ин шуморо хафа намекунад ёсанъат
саҳро ва танҳоиро, ки ман ҳастам, санҷедaste,
ин саҳифаи бесаводро рад накунедсанъат
аз услуби ман, ки ман аллакай тахмин карда будамaste.
Дар байни силоҳҳои хунини М.санъат,
касе нест, ки хашм дошта бошадaste,
Ман ин вақти кӯтоҳро дуздидаамума,
гирифтан, шамшер хондан, плума.
Муаллифи номаълум:
Имрӯз тирезаҳо барои имон, бе тарсу ҳарос кушодаандё,
имрӯз мақомоти хунук оҳаки худро дубора ба даст меорандё.
Франсиско де Кеведу:
Бе шубҳа дидани шумо дар зиндон, ҳабсада,
Ҳирси тиллои заргар,
Ғазаби Худо инсонро роҳнамоӣ мекардада.
Муаллифи номаълум:
Барои нони азият, бадбахтӣ, гуруснагӣ ва дардё,
ҷойҳо барои сулҳ ва муҳаббат баста будандё.
Муаллифи номаълум:
Хотира барои балои торик ғур-ғур мекунадҳа,
вай бо кадамхои чар дар байни туман чарх мезанадол
хокистарӣ дар бод, бозичаи баҳрӣҳа,
батраки хоб, чараки хастаол.
Рамон Валдес:
Вақте ки ӯ оташашро сӯзонд, фаромӯшӣ медурахшадрафт,
металлҳо бо хӯшаҳои ҳасад гудохта мешаванд
ва хокистар тамоми водии гумшударо парда мекунадрафт.
Муаллифи номаълум:
Ӯ дарди худро фаромӯш кард, пеки мопарастиш карданд,
ба мо подшоҳии осмонии худро пешниҳод мекунад,
ва мо ӯро танҳо гузошта партофта рафтемado.
Муаллифи номаълум:
"Чӣ мӯъҷизае ҳар рӯз пешниҳод мешавадía
дар назди инсоният бефарқташкилот!,
Худои комил, беохир, қудратмандташкилот,
ба баданатон ҳосили азон диҳедía.”
Муаллифи номаълум:
"Вақте ки ӯ овози худро мебарорад, шикоят баланд мешавадрафт,
аккордҳои суруди деринтизор метарканд
ва акси садои он талх лат астрафт.”
Гарсиласо де ла Вега:
Ин иродаи ҳалол ва саҳура,
баҳри зебо ва зебоía,
ки дар ман ҷашни зебои шумороура,
зиракии шумо ва ҷасорати шумо танҳо бошадбастабандӣ
сарфи назар ва сарфи назар аз вентилятсияура
ки бо роҳи дигар ман аз роҳи худ дур шудамía,
дар ман ин қадар клав ҳаст ва хоҳад будада,
чӣ қадар ҷисмро ҷон ҳамроҳӣ мекардада.
Франсиско де Кеведу:
Хоҳиши Худо барои шумо каррикетҳодар,
Ва дар рег навишта шудааст, қонун шумо хумилло;
Ва бо бӯсидани вай шумо мешунаведилло,
Баҳри итоаткор, бо қувваи ҳаракатдар.
Инчунин нигаред:
- Шеър
- Шеърҳои кӯтоҳ
